فرآیند ماشین کشش سیم یک تکنیک فلزکاری است که برای کاهش سطح مقطع سیم با کشیدن آن از طریق یک سری قالب های کششی استفاده می شود. این فرآیند معمولاً برای تولید مقاطع گرد استفاده می شود، اما می توان از آن برای اشکال دیگر مانند مربع نیز استفاده کرد. سیم کشی یک فرآیند صنعتی ضروری است که برای تولید محصولات تجاری مختلف، از جمله سیم و کابل برق، استوک سیم برای نرده ها، و استوک میله برای میخ، پیچ، پرچ، و فنر استفاده می شود.

فرآیند کشیدن سیم شامل مراحل زیر است:

آماده سازی سیم: سیم را با کوچک کردن ابتدای آن از طریق چکش کاری، سوهان کردن، غلتاندن یا تاب دادن آماده می کنند تا اطمینان حاصل شود که می تواند در قالب کشش جا شود.

قالب های کششی: قالب های کششی معمولاً از فولاد ابزار، کاربید تنگستن یا الماس ساخته می شوند. آنها در یک محفظه فولادی قرار می گیرند که از قالب پشتیبانی می کند و امکان تغییر قالب را آسان می کند. قالب ها زوایای مختلفی دارند، از جمله زاویه ورود و زاویه نزدیک.

فرآیند کشیدن: سیم از طریق قالب های کششی کشیده می شود و با عبور از هر قالب، قطر آن کاهش می یابد و طول آن افزایش می یابد. سیم ممکن است برای رسیدن به اندازه دلخواه نیاز به کشیدن چندین بار از طریق قالب های کوچکتر داشته باشد. کاهش مساحت در سیم های کوچک عموماً 25-15 درصد است در حالی که در سیم های بزرگتر 20-45 درصد است

روانکاری: روانکاری در فرآیند کشش سیم برای حفظ سطح خوب و افزایش عمر قالب ها ضروری است. روش‌های روغن‌کاری متفاوتی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، از جمله کشش مرطوب (غوطه‌ور کردن قالب‌ها و سیم در روان‌کننده‌ها)، کشیدن خشک (گذراندن سیم از درون ظرف روان‌کننده)، پوشش فلزی (پوشاندن سیم با فلز نرم که به عنوان روان‌کننده جامد عمل می‌کند)، ارتعاش اولتراسونیک (ارتعاش قالب‌ها و سنبه‌ها برای کاهش نیرو)، و کشیدن قالب غلتکی (استفاده از قالب‌های غلتکی برای تبدیل اصطکاک برشی به اصطکاک غلتشی).

بازپخت: ممکن است در طول فرآیند کشش سیم برای مقابله با اثرات سرد کاری و امکان کشیدن بیشتر، نیاز به بازپخت میانی باشد. برای به حداکثر رساندن شکل‌پذیری و هدایت الکتریکی، می‌توان از آنیل نهایی نیز بر روی محصول نهایی استفاده کرد.