Cynowanie zanurzeniowe to technika modyfikacji powierzchni stosowana do nakładania powłok metalicznych na przedmioty obrabiane poprzez zanurzanie ich w kąpieli roztopionego metalu. Proces ten jest powszechnie stosowany w celu zapobiegania korozji podłoży lub poprawy przewodności i odporności na ścieranie.

Proces cynowania ogniowego składa się z kilku etapów:

Przygotowanie powierzchni: Obrabiany przedmiot jest dokładnie czyszczony w celu usunięcia wszelkich warstw brudu, tłuszczu i tlenków. Ten etap zapewnia dobrą przyczepność powłoki cyny do podłoża.

Topnik: Oczyszczony przedmiot zanurza się następnie w kąpieli topnikowej. Topnik pomaga usunąć wszelkie pozostałe tlenki i ułatwia zwilżanie stopionej cyny na powierzchni przedmiotu obrabianego.

Zanurzanie: Po topniku przedmiot obrabiany zanurza się w kąpieli stopionej cyny. Temperaturę kąpieli cynowej zazwyczaj utrzymuje się w zakresie od 230°C do 300°C (446°F do 572°F). Obrabiany przedmiot trzyma się w kąpieli przez określony czas, aby cyna mogła przylgnąć do powierzchni.

Usuwanie nadmiaru cyny: Po wyjęciu przedmiotu z kąpieli cynowej nadmiar cyny usuwa się poprzez wycieranie lub potrząsanie obrabianym przedmiotem. Ten etap zapewnia jednolitą i kontrolowaną grubość powłoki cyny.

Chłodzenie i krzepnięcie: Przedmiot obrabiany pozostawia się do ostygnięcia, a powłoka cyny zestala się, tworząc warstwę ochronną na powierzchni.

Należy zauważyć, że cynowanie ogniowe różni się od galwanizacji cynowej. Cynowanie zanurzeniowe polega na zanurzeniu przedmiotu obrabianego bezpośrednio w kąpieli ze stopionej cyny, natomiast galwanizacja cynowaniem polega na osadzeniu warstwy cyny na przedmiocie obrabianym w procesie elektrochemicznym [3].